Mittwoch en gezichtsmaskers

Koreanen onder elkaar spreken Koreaans, mijn twee collega's die het dichtst bij zitten spreken Bengali en soms Hindi (het zijn Indiërs), ik spreek Engels (vermengd met Koreaanse woorden), maar schrijf Nederlands op m'n blog, in mijn dormitory hoor ik veel Arabisch en van een clubje westerlingen aldaar zijn er een stel Franse meiden. Enerzijds is het heel handig dat bijna niemand je taal spreekt. Als het aan mij gericht is, spreken ze wel Engels en de rest van de tijd kan je ze negeren. Anderszijds betekent het ook dat het Engels van de meesten niet zo geweldig is, en ik ze vaak moet helpen met hun vocabulaire. Een poosje geleden kon iemand niet op het woord voor 'de dag na dinsdag' komen, dus ik gooi "Mittwoch" eruit. Hmm. Mijn taalcentrum is z'n middelpunt een beetje kwijt.

Om een iets beter beeld van mijn dagelijks niet-werkende leven te geven, zal ik hier een korte "een week uit het leven van" beschrijven.

Mijn wekker gaat rond half 9, ff ontbijten(met brood en jam) en dan richting werk. Om 12 uur (tot 13) en om 18 uur (tot 19) is het etenstijd. Soms ga ik met collega's mee naar de kantine, maar vaak ga ik alleen. In de kantine kom ik bijna altijd wel bekenden tegen, en anders kijk ik even rond of ik een andere Engelstalige denk te zien. Een uur is best wel lang, dus ik gebruik het ook voor boodschappen. Een winkelcentrum op 20 minuten lopen, is voor mij 5 minuten met de fiets.
's Avonds vertrek ik meestal rond 22:15 van het werk, een minuutje of 2 later ben ik thuis. In DICE (zo heet de internationale dormitory) is er op maandag "meet my hometown" waar iemand verteld over de stad en land waar hij/zij vandaan komt, er komt een mannetje of 20 op af. Het begint terwijl ik nog op mijn werk ben, en duurt tot na 23 uur. Ik ga dus direct door naar bed.
Dinsdag, woensdag en vrijdag heb ik mijn avonden vrij, dat betekent de was doen, lang(er) douchen of soms een filmpje kijken. Ook val ik wel eens direct uit werk als baksteen in bed. Op donderdagavond is er een meeting van IVF, een Christelijke studentenvereniging. Onder leiding van een student van de Christelijke (theologische?) universiteit in Pohang doen we bijbelstudie in een groepje van 3-5 mensen.
Zaterdag gaan we met de hele vakgroep uit lunchen bij een restaurant. Zo krijg ik diverse dingen te proeven, ik heb al een paar dingen gerechten gevonden die ik wil leren maken als ik thuis ben in Nederland. We zijn op zaterdag om 17:00 vrij, dus ik ga altijd de stad in om te eten. Meestal bij homeplus, de plaats met die 8 keukens/restaurantjes. In die winkel maakte ik ook nog onderstaande foto.

Meestal kom ik halverwege de avond weer thuis. Als er mensen zijn in de woonkamer (we hebben 1 woonkamer per verdieping), dan ik daar soms bij zitten. Lekker rustig een filmpje kijken op mijn kamer is ook wel fijn.
Op zondag kan ik uitslapen, kerk begint om 11 uur en is 20 minuten fietsen, aan de andere kant van een heuvel en vervolgens tegen een helling aan. Hieronder een foto van het gebouw.

Er is een lunch die in principe gratis is, maar er is een soort collectebak waar je 1000 won (€0,80) in kan doen. Het eten smaakt helaas ook alsof het voor die prijs gemaakt wordt, dus eet ik 2 happen rijst en zoek zelf een lunchplaatsje in de stad. Ik probeer telkens nieuwe routes te zoeken en door andere wijken te komen, het is een kwestie van tijd tot ik een noodlekraam tegenkom (ik kan leven op dat spul). Als ik een lange fietstocht maak, eet ik 's avonds weer in de stad en anders ga ik naar de kantine naast DICE.
Zondag in DICE is gezellig, want bijna alle Indiërs en Arabieren hebben religieuze voorschriften voor het eten. Op zondag koken ze dan voor de hele week, een gezellige drukke bende in de keuken. Helaas hebben vooral de Arabieren een heel ander besef van schoon dan ik. Schoonmaken betekent kruimels afvegen, die kruimels worden doodleuk op de grond gegooid. Oh, en zowel Arabieren als Koreanen vinden het normaal om op de grond te spugen! Ze lopen niet te kwijlen als een stel voetballers, dus aan de grond is het nauwelijks te zien. Maar toch...
Dat is dus een beetje mijn weekroutine. 

Vooral met Indiërs kan ik het goed vinden (mede omdat ze relatief goed zijn in Engels). Het land heeft net zo veel inwoners als Europa en is net zo divers, maar tot nu toe vind ik ze allemaal nog aardig. Het is erg interessant om te horen over het kastensysteem, overheid en uithuwelijking van Indiërs uit verschillende gebieden. Ik begin me meer en meer een beeld te vormen.
Ik heb ook een aantal westerlingen gevonden. Een Koreaans-Amerikaan, een Australiër (oke, nep-westerling), een Singaporees(?) en 2 Franse meiden. Die laatste 2 hebben een heel leuk accent. Als ik met deze groep uithang voelt het wat meer als thuis, ook wel eens leuk voor de verandering. Op de Koreaans-Amerikaan na vertrekken ze allemaal over een paar week, dus dan moet ik weer wat nieuwe vrienden maken.

Door al die gesprekken met mensen in DICE leer ik enorm veel over Koreanen. Ik vind Koreanen enorm vriendelijk, maar het schijnt dus dat ze dat onderling veel minder zijn en een stuk strenger (dat had ik al verwacht). Hoe de professor mij behandeld is bijna joviaal, maar als Koreanen(zelfs doctoren) hem tegenkomen in de gang springen ze in de houding alsof ze getased worden.
Iets anders over Koreanen is hun obsessie met uiterlijk. Niet alleen de vrouwen hebben hier een mandje met make-up, voor mannen is dit ook niet vreemd. Mannen verven hun haar regelmatig en dag- en nachtcrêmepjes worden volop gebruikt. Ik hoorde dat het zelfs vrij normaal is voor mannen om 's nachts een gezichtsmasker op te doen of om foundation te dragen. Vandaar dat ze er ongeveer 10 jaar jonger uit zien dan ze zijn (ja echt). 

Afgelopen week zijn er 4 mensen gepromoveerd, dus gingen we uit eten in een buffetrestaurant. Ik ben er achter gekomen dat gimbap erg lekker is, net als eend, krab (vers uit het pootje gepulkt) en varken in bosbessaus. Paling heb ik niet nodig in mijn leven, maar het was niet vies.

Dat was hem weer voor deze keer! Bis Später.