Groeten uit de kersenbloesem/groeten terug

Met het voorjaar komen ook een hoop feestdagen. Ik heb de familiedag tijdens pasen moeten missen, maar het is toch gelukt een beetje contact te houden:

Met het voorjaar komt ook kersenbloesem. In Korea zijn ze daar dol op en eigenlijk elke stad heeft wel een aantal gebieden met veel kersenbomen. Een ruime week geleden zijn we met het lab wezen picknicken in een park. We waren niet alleen.

En nog wat kersenbloesem op de campus:

Afgelopen zaterdag heb ik weer een vrije dag genomen. Mijn laatste voor de vakantie. Na lekker te hebben uitgeslapen, ben ik naar 어오사 Temple gefietst. Een tocht van een dikke 20 km. Zoals gebruikelijk is er een fotoalbum met alle foto's en voeg ik een paar in op het blog.

Ik begin er aan gewend te raken dat mijn weekendjes vrijaf hier onbedoeld avontuurlijk worden. Gelukkig viel deze fietstocht erg mee. Er was alleen wel een weg die op de kaart een gewone weg leek, maar als je maximaal inzoomt zie je dat er een paar meter lang geen weg is. Daar kwam ik achteraf achter. Of eigenlijk tijdens de reis. Het geval wil dat daar een oprit/heuvel naar een viaduct zit. Niet zo'n Nederlands viaduct, maar zo een die van bergtop naar bergtop gaat. Ik had niet zo'n behoefte aan 20 meter bijna loodrecht omhoog, dus ik heb maar een andere weg gezocht.

Naast de tempel zit een aangelegde vijver. Er is daarom een dam/dijk gebouwd en de architect in kwestie vond het een leuk idee de weg recht bij die dijk omhoog te laten lopen. Persoonlijk vindt ik dat minder lollig, aangezien ik nu een helling van 30% voor m'n smiezen kreeg. Dat is zo steil dat je niet op de trappers kan/durft staan omdat je niet achterover wil vallen. De laatste 10 meter moest ik lopen en daarna ben ik neergeploft op het gras. Het uitzicht was wel leuk.

De tempel zelf is niet zeer speciaal, vergelijkbaar met de tempels uit Gyeongju. Het speciale is de vijver en de wandelpaden er omheen. Wat ook mooi was, was een kapel op een klif. Beneden was een plein, vanaf dat plein heb ik een foto omhoog genomen. Vanaf boven weer een foto naar beneden.
Het pad van beneden naar boven is slechts 300 meter. Wederom resulteerde dit in het nodige geheig.

Beneden heb ik nog een paar kilometer gelopen langs het water. Omdat de kaart niet up-to-date was, miste ik een afslag. Ik vroeg een Koreaan om hulp en uiteraard konden zijn kinderen vloeiend Engels. Vooral het jongetje was zeer nieuwsgierig en ik heb nog een paar kilometer samen met hun op gelopen.
Koreaanse kinderen zijn echt veel te schattig.

Als laatste toegift nog weer een raadseltje, een makkelijke. Er zijn hier verkiezingen en een bepaalde politieke partij maakt veel reclame, onder andere door vrachtwagen met beeldschermen op te stellen. Die vrachtwagens maken dan een bult lawaai, soms met een melodietje. De vraag: Welk liedje had ik in mijn hoofd nadat ik dit hoorde?