Een weekendje in Seoul

Ik heb nog minder dan 50 dagen te gaan voor het einde van mijn stage, maar ik heb nog maar weinig van Korea gezien. Afgelopen weekend ben ik afgereisd naar 서울, ook wel bekend als Seoul.

Mijn trein vertrok van "Pohang station". Er is een plaats in Pohang waar vijf sporen samenkomen bij een gebouw, aangegeven met een blauw icoontje met een witte trein met "Pohang" ernaast. Dat zal "Pohang station" wel zijn, toch? Toch!? Tochtochtoch? Het overgroeide spoor en het feit dat er een hek op de spoorwegovergang stond, gaf me een hint dat ik op de verkeerde plek was. Ik had nog luttele hoop dat er treinen vertrokken vanaf de andere kant van het station, maar dat bleek niet zo te zijn.
Volledig het spoor bijster heb ik mijn fiets toen maar vastgeketend en ben een taxi ingesprongen. Nog net op tijd kon ik mijn trein in springen, even later zoefde ik met 300 km/h richting Seoul.

Seoul is best groot. Denk maar aan de randstad, maar dan 2x zo groot. Dat is de stad zelf, de 'randstad van Seoul' (Incheon) is zo'n 3,5x de randstad en 1,5x Nederland (25 miljoen inwoners). Ik heb vooral Myeong-dong verkend. Als de groene metrolijn volgt naar het westen zie je station "Chungjeongno", daar was mijn hostel. Myeong-dong staat onder andere bekend vanwege de winkelstaatjes, zoals deze.

De meeste kraampjes hebben geen prijzen aangegeven, dit betekent onderhandelen. Ik heb alleen nog geen reden gevonden iets te kopen, jammer genoeg. Ook was er een puppy-café. Dit is iets heel anders dan een honden-restaurant. In een puppy-café lopen een stuk of 25 honden vrij rond, waar je dan mee kan spelen. Dat moest ik uiteraard zien.

Roze is sterk oververtegenwoordigd in dit café. Meer zaken hebben last van dit virus, zo ook dit supermarktje. Na 4 maand in Korea te zijn geweest, durf ik te zeggen dat mannen ook gewoon naar een supermarkt als dit gaan. Geen probleem.

Volgens mijn kaartje zou er een kathedraal moeten zijn in deze wijk. Deze berichtgeving was niet helemaal juist. Er bleek zich een compleet kloostercomplex te verschuilen. Ik telde 8 grotere gebouwen, nog naast de kleine kapelletjes en de grote kathedraal. (Panorama's werken niet echt op deze site, maar anders kreeg ik het er nooit op.)

Ik ben ook nog een museum in geweest. Flauwe humor, maar toch wel grappig. Mijn favoriete schilderij, en nog een voorbeeld van de 3D kunst.

Tegen het einde van de dag ben ik naar Seoul tower geweest. Er is een parkje aan de zuidzijde van Myeong-dong, met een flinke heuvel. Ik was al moe zat, dus nam de kabelbaan omhoog en de trap omlaag. Het stikte er van de mensen, wellicht vanwege de voorstelling van Aziatische vechtkunst die er was. Er waren diverse demonstraties met verschillende wapens. Ik heb een kort filmpje gemaakt van vechten met een glaive, die is wel ergens te vinden op dit blog.

Diverse mensen moesten en zouden met mij op de foto. Voor hun ben ik een soort Grote Vriendelijke Reus. Bovendien droeg ik mijn postech-vest. Postech is ongeveer zo bekend in Korea als Oxford en Cambridge in Engeland. Zodra ze het logo zien, zeggen ze direct hoe slim je wel niet bent. K.
In ieder geval een paar leuke foto's gemaakt.

De volgende dag was het zondag. Yoido full gospel church staat in Seoul en is met 250000 bezoekers per week de grootste ter wereld. Voor buitenlanders was er een speciale vleugel met synchrone vertaling naar 10 talen. Koor. Orkestje. Gewoontjes, bijna.

Er passen zo'n 12000 man in de grote zaal en nog 20000 in zaaltjes er omheen. Naast de kerk staan 6 flatgebouwen, voor een groot deel kantoren volgens mij. Die heb je ook wel nodig: ze hebben een universiteit met 3500 studenten en een dorp waar je een jaar lang gratis een ambacht kan leren als jongere. Ze hebben nog een ander dorp in de bergen, speciaal voor bidden en vasten.
De stijl van de kerkdienst was eigenlijk vrij gewoon, mét preek in drie punten over numeri. De stijl van de preek was dan wel weer compleet anders dan ik gewend ben. Het mag dan soms wat vreemd aanvoelen, maar het werkt wel. Toen de huidige pastor de kerkleider werd, organiseerde hij een heel aantal projecten. Tijdens één week bekeerden 120000 mensen zich! Zelfs al neem je dat met een korreltje zout, dan nog is het absurd veel. Dat was dus in ieder geval wel interessant.

Na de kerkdienst had ik nog tijd voor een korte wandeling en toen ging ik weer terug naar Pohang. Meer foto's zijn te vinden in het fotoalbum Seoul, voor een (chrono-)logisch verhaal is het handiger achteraan te beginnen. Tabee!