Loading... 50%...

Het is 7 februari geweest en dus zit ik op de helft van mijn stage. De tijd gaat ontzettend snel en ik heb weer genoeg beleefd. Zo ben ik er achter gekomen waarom iedereen uit DICE (internationale dormitory/studentenflat) mijn naam blijkt te kennen. Ik ben namelijk "de nieuwe persoon die wél met mensen praat". Ja, dat klinkt wel als mij.
Ik ken mensen van elke etniciteit en ga met iedereen om, het is schijnbaar normaler om de kat uit de boom te kijken en met mensen uit je eigen geografische regio om te gaan. Nu is mijn eigen geografische regio nogal ondervertegenwoordigd. Mijn geografische buurman hier uit DICE zou een Ethiopiër of Pakistani zijn. Tja.

Door de Redactie van het Kleintje VGST is me gevraagd de column "VGST'ers in den buitenlande" op me te nemen. Ik verwijs een beetje naar het artikel van Garett, dus daarom ook een linkje naar zijn artikel: link. En mijn artikel: link.

Weet u de nieuwjaarspuzzel nog? Ik heb weer een gerecht weten te vertalen. 고돈부르 (goodoonboeruh) is cordon blue. Het andere Koreaans/Konglish (dat ze spreken wanneer ze proberen Engels te spreken) gaat me ook steeds makkelijker af. I/he/she/we/they moet je negeren, dat zijn woorden die je in het Koreaans eigenlijk nooit gebruikt maar uit de context haalt. In het Engels maken ze daar zodanig veel fouten mee, dat je ze beter kan negeren en het ook gewoon uit de context moet halen. Soms gebruiken ze "I" waar ze "you" bedoelen. Babylonische spraakverwarring much?

Afgelopen weekend was er "Lunar new year". Op zaterdag vertrokken de meeste Koreanen richting familie. Tijdens de gebruikelijke groepslunch waren we maar met een paar mensen, dus nam de professor ons mee naar Hemigot, een pier. Foto's staan in een fotoalbum op het blog. Maar ik heb me prima vermaakt:

Tijdens mijn paar dagen vakantie ben ik naar Gyeongju geweest. Dat is een stad hier zo'n 30-40km vandaan en was de hoofdstad van het Silla-rijk. Dat is een rijk dat van ca 65 BC tot bijna het jaar 1000 AD heeft bestaan. Zoals voor te stellen is, zijn er de nodige historische gebouwen te vinden. Maar voordat ik op de feiten vooruitloop: eerst de reis ernaartoe, die was niet zonder uitdagingen.
Zaterdagavond(/-nacht) brak mijn fietsketting en dat terwijl ik op mijn fiets naar Gyeongju wilde. Dus ik had een fietsenmaker nodig. Op zondag. Tijdens Lunar new year. Stel jezelf deze vraag: "als kerst op een zondag valt, hoeveel fietsenmakers zijn er dan open?" Het antwoord is minder, minder, minder dan je denkt. Ik heb diverse dingen geprobeerd om een fietsenmaker te vinden, maar een lang verhaal kort is dat een Koreaanse student mij aanbood dat ik zijn fiets kon lenen. Hij meende het écht, dus zo'n aanbod kan ik niet afslaan. Zondag in de namiddag vertrok ik dus richting Gyeongju. Niet op mijn mountainbike maar op een fiets van Koreaans formaat, met van die dunne wielrennersbanden. Dat wordt een uitdaging als ik iets anders dan asfalt tegenkom. Gelukkig gaat de complete route langs het water, dat moet goed gaan, toch?

De eerst ca 10 km ging over dit type wegen. Geasfalteerde landweggetjes met een prachtig uitzicht. Het landschap lijkt veel op de Duitse Eiffel: lage heuvels en hellingen die bijna allemaal begaanbaar zijn te voet. Toen stond ik ineens voor de keus: drukke 80 km/u weg of een grindpad dat gegarandeerd mijn banden zou slopen. Dus ik heb een paar kilometer met de fiets aan de hand gelopen, over het grindpad.
Iets voorbij halverwege de reis kwam mijn route weer uit op de rijksweg. Een klein stukje terug had ik een modderpad gezien dat in de goede richting ging. Voor dit pad is een goede mountainbike onontbeerlijk, maar ik kwam erdoor. Helaas kwam ik weer uit op de rijksweg, nu een paar kilometer verder. Op google maps leek er een omweg via de andere kant van het water te zijn. Ik had een brug gezien, een kilometer of wat vóór het modderpad en dus ging ik terug. Dat bleek een snelweg. Wederom over hetzelfde modderpad heen gebaggerd, nu in het donker. Het resulteerde wel in dit pareltje, mét mijn bestemming in de achtergrond.

Na goed zoeken bleek er nog een nieuw modderpad te zijn die me weer verder bracht. Deze kwam (hoe raad je het) op de rijksweg uit. Nu bij een brug over een flinke beek en binnen mijn 20 meter gezichtsveld was er geen 2e brug. De weg was nagenoeg leeg dus heb ik zo'n 100 meter lang de vluchtstrook meegepakt, onder luide verwensingen van de website waar ik de route vandaan heb.
Aan de andere kant gekomen zag ik onderaan de helling (de weg ligt op een dijk) een geasfalteerd pad met een symbool van een fiets erop. Prompt heb ik mijn kont als slee gebruikt om onderaan te komen en kon ik de laatste kilometers fatsoenlijk afleggen. Het pad was onverlicht, de zwarte waakhonden die letterlijk op het pad lagen waren daarom pas van onprettig korte afstand te zien. Ze waren zo vriendelijk me van voldoende motivatie te voorzien om mijn fietstocht af te maken. 

Daar zijn we dan. Gyeongju. Ik kon het einde van het fietspad zien, bovenaan een kleine helling. Waar, o waar, zou dit pad eindigen? Van alle plaatsen is er maar één mogelijkheid. De rijksweg.
Gelukkig had dit gedeelte een stoep, mét het symbool van een fiets erop. Zo'n stoep is niet heel geruststellend als er 80 km/u wordt gereden op 1 meter afstand. Ik verlangde terug naar de brug, daar had ik een rijbaan-brede vluchtstrook helemaal voor Bassie. Maar eindelijk, daar issie dan, met de eerste graftombe op de achtergrond: Het hostel. Op de terugweg heb ik voor de zekerheid de bus maar gepakt.

Ach. Ik ben aangekomen en heb nog al mijn ledematen. Het avontuur was over, maar de vakantie nog maar net begonnen. Ik heb een fotoalbum aangemaakt en de meeste foto's van een korte beschrijving voorzien. Vanwege de prachtige logica van deze website, gaan de foto's van nieuw naar oud. Voor de beste leeservaring kan u dus het best achteraan beginnen.

Elke nieuwe ervaring roept nieuwe vragen op. Sinds ik in Gyeongju ben geweest vraag ik me af: Waarom heeft een stad 5x zoveel openbare toiletgebouwen als prullebakken? Ik heb geteld.