Een toetjesloos bestaan

Ik zal deze blogpost openen met een schokkende ontdekking: Koreanen eten geen toetjes. Zo'n 2 week geleden besefte ik me dat ik nog geen toetje had gehad sinds ik in Korea aankwam. Ik beschouw het niet als een grote ramp, het feit dat het me 2 maand kost om dit te beseffen geeft wel aan hoe belangrijk ik toetjes vind.

In ander nieuws: Het is hier koud. Gisteren was de koudste dag tot nu toe, het is niet warmer geworden dan -7, maar het werd al snel weer kouder dan -10. De ouderling van de gemeente die ik bezoek belde me wakker om te vragen of ik van plan was naar de kerk te fietsen. Ik antwoordde in de trant van "uiteraard" waarna hij me dat zo ongeveer verbood en zei dat hij een gemeentelid had gevraagd een stukje om te rijden om met op te pikken vanaf huis. Ik heb nu een nieuw woord bedacht waarvan ik nooit had gedacht hem nodig te hebben: carpoolserviceservice. 

Ik ben nu zo ongeveer op de helft van mijn stage, voor mijn gevoel ben ik redelijk gesettled hier. Het gevolg is wel dat weekenden (nou ja, zondagen) iets saaier worden. Afgelopen weekend heb ik daarom een pan en wat ingrediënten gekocht zodat ik ten minste een eitje kan bakken hier. Mijn Indische collega's hadden me een keer uitgenodigd om mee te eten. Als ik wat ingrediënten vinden kan, kan ik ze trakteren op een lunch met broodjes sla-tomaat-augurk-bacon-ei of iets in die trant. Ik kan op z'n minst ei gaan gebruiken als broodbeleg; mijn sandwichspread is bijna op en de pastapot gaat binnenkort ook echoën. Ik ga sneller dan me lief is weer op noodrantsoen (jam) moeten leven.

Ondertussen heb ik ook al de helft van mijn lessen Koreaans erop zitten. Het lezen (opnoemen, niet begrijpen) gaat me vrij vlot af, woordjes leren gaat me helaas niet veel beter af dan met Frans. En ik heb maar één woord Frans in mijn vocabulaire. Een ander dingetje zijn de beleefdheidsvormen: in het Nederlands kennen we het tutoyeren en vousvoyeren maar het Koreaans kent 6 vormen. In de klas leren we alles in de vorm die je gebruikt voor mensen van jouw leeftijd, echter ik ben beduidend jonger dan mijn collega's en zijn er eigenlijk iets van 3 verschillende vormen die ik voor ze dien te gebruiken (mocht ik ze in het Koreaans aanspreken). Gelukkig zijn de Koreanen coulant, dus kan ik zo af en toe een faux pas begaan. 

En met deze taalles sluit ik af. Tot over een paar week.